24 Aralık 2012 Pazartesi

06 Haziran 2012

Sevgili oğlum,

Evet, oğlum diyorum sana ilk defa, bugün erkek olduğunu öğrendik. O kadar heyecanlıydı ki, dün gece doğrudürüst uyuyamadım bile.. Amniyosentez için, bu işin uzmanı olan Atıl Yüksel'e gittik. Önce, ikili test ve diğer sonuçları inceledi, sonra ultrasonda uzun uzun baktı sana. Organlarına, ellerine, ayaklarına, burnuna, ensene, omurlarına.. Bunların herbiri olabilecek sorunlarla ilgili bilgi veriyormuş. Sende çok şükür hiçbir anormallik görmedi,' %99 herşey yolunda' dedi. Biz gene de o %1 lik risk için amniyosentez yaptırdık. Sana dokunmadan, iğneyle, içinde bulunduğun sıvıya dökülen hücrelerinden aldılar. Tabii bu işlemin de 1000'de 3 riski var. Plesenta delindiği için, sıvının boşalması ve düşük gibi.. O yüzden şimdi 3 gün yatmam gerekiyor. N'olur dayan, tut o sıyıvı orada, biliyorum sen çok güçlü bir çocuksun, bunu da atlatacaksın. Şimdi sana 3 gün yatmam çok garip gelecek, hareketli olmama o kadar alıştın ki,'n'oluyo' diye düşüneceksin muhtelelen. Merak etme, annen iyi, sadece dinleniyor :)
Bu arada, geçen haftayı yani 4. ayı, 59 kiloda tamamladım ama bu bir haftada ne olduysa 1 kiloya yakın alıp, 60 kiloya çıktım. Şimdi biraz dikkat edeceğim bakalım, 1 hafta spor da yasak, iyice kilo almayayım.



21 Aralık 2012 Cuma

28 Mayıs 2012

Bir haftayı daha geçirdik, 3 gün sonra tam 4 aylık olacaksın. Ondan sonraki 1 ay çok büyük gelişme göstereceğini, çok çabuk büyüyeceğini söylüyorlar, bakalım doğru mu..
Şimdiye kadar her şey harika gidiyor. Hala hiç yorgunluk hissetmiyorum. Her gün spor yapmaya devam ediyorum. Sadece koşuyu 15 dakikaya indirdim, daha çok yürüyorum. Pilates ve yogaya devam. Ayrıca seni rahatlıkla normal doğurabilmek için, pelvis kaslarımı güçlendirecek egzersizleri de yapmaya başladım bayağıdır, umarım faydasını görürüz. Kilo artışım da normal gidiyor. 3,5 - 4 kilo aldım şimdiye kadar. 58,5 - 59 arası değişiyor kilom ama hala insanlar anlamıyor hamile olduğumu. Bana kalsa bayağı karnım çıktı ama tabii hala normal bir sürü insandan daha az olduğu için kimse inanmıyor. Bir de galiba iyi kamufle ediyorum. Eeee tabii, annenin işi bu :)

İşte şu anda tam da böyle görünüyoruz;




21 Mayıs 2012

Geçen cuma ikili test sonucumu aldım. Tahmin ettiğim gibi iyi çıktı. Şimdi 6 Hazirandaki amniyosentezi bekliyoruz. Karnımdan iğneyle, senin içinde bulunduğun sıvıdan alacaklar. Bu sırada da seni detaylı bir şekilde görebileceğiz. En heyecanlı kısmı ise, büyük ihtimalle cinsiyetini öğrenecek olmamız. Aslında bazı bebeklerin daha önce de belli oluyormuş ama sen henüz göstermedin bize :) Şimdiden bir sürü kız ve erkek isimleri bulduk. Eğer kızsan ismin belli gibi ama söylemeyeceğim, sürpriz olsun :)

17 Mayıs 2012

Bugün sana ilk kötü haberini veriyorum maalesef. 99 yaşındaki canım anneannem, bugün, yani sen tam 3,5 aylıkken vefat etti. Uzun zamandır çok acı çektiği için, kurtulduğuna seviniyorum ama gene de insanın sevdiği birini kaybetmesi çok acı. Umarım sen bunu mümkün olduğunca geç tecrübe edersin. Anneannemi göremeyecek olman, daha doğrusu onun seni göremeyecek olması çok üzücü ama hayat bu, birileri gidiyor, birileri geliyor. Artık bizi koruyup kollayacak daha çok meleğimiz var..




Iste bu da sevgili anneannem ve kucağında ben. Hic tanıyamayacaksın, bari resmini gör. Onun ölümünü ve senin gelişini paylaştığım postu okumak istersen de buraya bakabilirsin.

15 Mayıs 2012

Dün gene doktor randevumuz vardı, senin ense kalınlığını ölçmek için bayağı bir uğraştı adamcağız, çünkü ters pozisyonda duruyordun :) Önce karından baktı, göremeyince rahimden. Böylece bir çok açıdan görmüş olduk seni, bir sürü de yeni fotoğrafımız oldu. Sonra ikili test için benden kan aldılar, umarım iyi çıkar sonuç. Gerçi ben hissediyorum senin iyi ve sağlıklı olduğunu ama tabii hislerim yetmiyor.




13 Mayıs 2013

Bugün benim ilk anneler günüm!
Herkes arıyor, tebrik ediyor, çok heyecanlı! Hele seneye bugünü birlikte kutlayacağımızı düşünmek daha da heyecanlı..

10 Mayıs 2012

11 günlük tatilimiz bitti, çok güzel gezdik birlikte. Amcamın doğumgününü kutladık, kuzenlerle takıldık, ormanda bol bol yürüyüş yaptık, bisiklete bindik, neredeyse bütün Berlin'i yürüdük, çok güzel yemekler yedik, alışveriş yaptık, harikaydı yani kısaca. Kendime bir sürü sen iyice ortaya çıktığında giyebileceğim kıyafetler aldım. Hoş zaten şimdiden ortaya çıkmaya başladın, artık eski pantalonlarımın hiçbirini giyemiyorum nerdeyse.. Neyse, seyahatimiz çok güzel geçti, bana hiç zorluk çıkartmadın. Ne midem bulandı, ne yorgunluk hissettim, arada bir ayakta kalmaktan belim ağrıdı, o kadar. Zaten şimdiye kadar bana hiç eziyetin olmadı ki senin, o yüzden şimdiden seni çok seviyorum. Bu arada hala 57,5 kiloyum.



Blogda bir sürü Berlin fotoğrafı var, buradan bakabilirsin. İşte bu da amcamların bahçede çakilenlerden bir tanesi 

11 Aralık 2012 Salı

26 Nisan 2012

Bugün, ikinci doktor kontrolümüze gittik. Herşey yolundaymış, 4 cm olmuşsun, ellerin, ayakların, hatta ellerinde minik parmakların bile oluşmuş. Artık ultrasonda daha belirgin görünüyorsun. 1 hafta sonra, yani 12 haftalık olduğunda, bütün organların tamamlanmış olacak ve düşük riski de bayağı aşağılara inecek. Ben zaten her zamanki iyimserliğimle hiçbir terslik olmayacağını biliyorum. Sen bu hayata gelmeyi çok istedin ve ona çok güçlü bir şekilde tutunacağını hissediyorum. Ben de sana çok iyi bakıyorum tabii laf aramızda. Arada bir içtiğim bir kadeh şarap dışında, çok sağlıklı besleniyorum, bol bol temiz havada yürüyüş yapıyorum. Bunların faydasını göreceksin umarım ilerki zamanlarda. Bir de daha çok sebze, meyve yemeğe, hamur işi ve tatlı yememeğe çalışıyorum. Hem fazla kilo almamak için, hem de duydum ki, annenin aldığı besinler, bebeğin anne karnında damak zevkiini oluşturmaya başlıyormuş. Umarım doğrudur ve sen de sebze, meyva seven, kilo sorunu olmayan biri olursun büyüyünce. Kız, erkek farketmez, herkes için önemli bence bu..
Ha bu arada, iki gün sonra ilk seyahatine çıkıyorsun :) Senle birlikte Berlin'e gidiyoruz, ilk defa uçağa bineceksin. Baban çalıştığı için gelemiyor ama o zaten fazla seyahat seven biri değildir. O yüzden annenle yalnız gezmeye şimdiden alışşan iyi olur :)


3 Aralık 2012 Pazartesi

24 Nisan 2012


Son 4-5 gündür çok fena yemek yiyorum. Halbuki şimdiye kadar çok iyi gitmiştim, cok saglikli ve kararinda besleniyordum. Maalesef bu ara üstüste biraz fazla kaçırdım. Hemen 56 kiloya çıktım tabii. Neyse, yarından itibaren gene düzene gireceğim inşallah. Gerçi ben normal hayatımda hiç karbonhidrat yemediğim için, şimdi bol meyve, bakliyat, tam buğday vs yemeye başlayınca, vücudum alışana kadar biraz kilo almam normal ama umarım çok fazla olmaz.  Bu arada artık evde hep organik besleniyoruz, her cumartesi Bomonti'deki ekolojik pazara gidip, haftalık alışveriş yapıyorum. Umarım faydasını görürsün ilerde. Benim gibi, hiç hastalanmayan, sağlıklı biri olmanı diliyorum en çok. İnşallah bu konuda babana çekmezsin :)
Bugün ilk defa karnımın sol alt tarafına arka arkaya sancılar girdi. neden olduğunu bilmiyorum, iki gün sonra doktora gidince soracağım ama sanırım sen yapıyorsun. Ayrıca artık karnım çıkmaya başladı bayağı. Yüksek bel, dar pantalonlarıma giremiyorum şimdiden. Bakalım daha neler göreceğiz :)


Karnım çıktı diyorum ama tabii benden başka kimsenin anlayacağı kadar değil henüz, gördüğün gibi.. :)


1 Aralık 2012 Cumartesi

5 Nisan 2012

Hala inanamıyorum! Gerçek değilmiş gibi geliyor ama yavaş yavaş da havaya girmeye başlıyorum. Neyse ki bana daha hiçbir eziyetin, zahmetin yok. Bir çokları gibi bulantılarım falan olmuyor, yorgunluk bile hissetmiyorum. Her zamanki normal hayatıma devam ediyorum. Hatta bu hafta hergün film festivali nedeniyle Beyoğlu'ndaydık, bol bol film seyrettik senle beraber. Bir sürü de partiye gittik bu arada :) İçmeden sosyalleşmeyi ve eğlenmeyi hiç beceremezdim, öğrenmeye başlıyorum sayende. Çok da fena değilmiş, laf aramızda :)
Bu arada hala 55 kiiloyum ve henüz hiç aşermedim.



26 Mart 2012

İlk doktor randevumuz! Evde yaptığım test pozitif çıktı ama hala bazı 'acaba'lar var, onları giderme zamanı.. Heyecanla gittik, durumu anlattık, hemen muayene odasına geçtik ve ultrasonda seni gördük; küçücük bir nokta. Sadece elma çekirdeği kadar. Sora kalp atışını duyduk, çok garipti, ağlamadım ama çok duygulandım. O anda anladım, şimdiye kadarki konuşmalar, tereddütler, hepsi boşuna, aldırma ihtimalim yok, doğuracağım..
Ve işte, burada gördüğün ilk fotoğrafın. Ben artık sadece ben değilim, içimde atan bir kalp var ve onu büyütüp bir insan yapacağım. Bu, başlıbaşına büyük bir sorumluluk. Bülent Bey (Uzun zamandır gittiğim kadın doğumcu, Bülent Faka), uzun uzun yapmam ve yapmamam gerekenleri anlattı ama ben zaten biliyorum. Oldum olası kendime çok iyi bakarım, sana da çok çok iyi bakacağım. Benim için tek zorluk, özelikle önümüzdeki yaz döneminde içki içememek olacak sadece :) Bu arada, şu anda tam 6,5 haftalıksın ve doğum tarihin yaklaşık olarak 16 Kasım. Yani anne ve baban gibi akrep burcu olacaksın. İnanamıyorum, hep konuşurduk, 'çocuk yaparsak, ayarlayalım da akrep olsun' diye. Sen biz ayarlamamıza gerek kalmadan, kendi isteğinle geldin, üstelik de bir akrep olacaksın !! :)

30 Kasım 2012 Cuma

23 Mart 2012

Bu sabah kalkıp, bütün cesaretimi toplayıp bir hamilelik testi aldım ve hemen yaptım. Ve tabii ki beklenen sonuç; Pozitif!
Her ne kadar hissetmiş olsam da, gene de şoktayım. Hemen Ahmet'i uyandırdım. Birlikte ilk tepkimiz 'S.çt.k' diyip, gülme krizine girmek oldu :) Sanırım kendimizde değiliz.. Gerçekten bunun bir mucize olduğunu düşünüyoruz. Sonuçta 10 yıllık beraberliğimizde, benim çok çocuk istediğim dönemler oldu ama hiçbir zaman kendimizi hazır hissedip, denememiştik. İlk defa böyle bir riske girdik ve oldu! Gerçekten inenılmaz. Gene de bütün bu mucizevi durum, bütün hayatımızın değişeceği ve bir daha asla şu an olduğumuz insanlar olamayacağımız gerçeğini değiştirmiyor. İşin en kötü tarafı da, ben, şu anda tüm hayatım boyunca, kendimden en mutlu olduğum dönemdeyim. O yüzden kuşkularım var tabi ki. Öte yandan da, hayat zaten böyle birşey değil mi? Senin planlarının, isteklerinin ötesinde gelişen bir şeyler var. Bu da, yani sen de bize gönderilmiş bir sürprizsin. Hayatımızı iyi yönde değiştireceğini ve bize mutluluk getireceğini düşünmekten başka şansımız yok..



20 Mart 2012

Hala hastalanmadım!!! Benim gibi 28. günde saat gibi regl olan biri için, pek olağan bir durum değil bu. Kuzen, rejimden olduğunu, Ahmet'se hala psikolojik olduğunu düşünüyor. Oysa ben içten içe hamile olduğumu biliyorum. Sadece kabul etmek istemediğimden, test yaptırmayıp, olayı geciktiriyorum. Sanki bilmezsem, hiç var olmayacakmış gibi.. Çok halsizim, kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Bu arada, eğer gerçek olursa hiç içemeyeceğimden, deli gibi içki içiyorum. Kendi kendime sürekli 'İstediğin bu değil miydi, peki sorun ne?' diye soruyorum. Evet, buydu ama sadece 4-5 sene önce! Şu an hayatımda, tam çocuk olayını tamamen aklımdan çıkartıp, bloga yoğunlaştığım, kendimi yeni yeni keşfettiğim ve gerçekten ne yapmak istediğimi bulduğum bir dönem. Ama tabii bir yanım da, 'bu senin ilk ve son şansın, üstelik mucizevi bir şekilde oldu, demek ki olması gerekiyordu' diyor. Neyse, sanırım artık bu çelişkilerden kurtulup, bir test yaptırmanın zamanı geldi. Neyse, bir an önce öğrenelim de, bitsin bu işkence.



Evet, bunu yazdığım gün işte tam böyle görünüyordum, hiç belli etmiyorum duygularımı değil mi?

13 Mart 2012

Bir önceki adet tarihimi net hatırlamıyorum ama içimde bir his geciktiğimi söylüyor. Bugün Canan'ın doğumgünü yemeğinden sonra Corridor'a giderken ilk defa bu düşüncemi kuzene ve Canan'a söyledim. Pek ihtimal vermemelerine rağmen çok heyecanlandılar. Ahmet'se, kafamda böyle bir düşünce olduğu için, psikololij olarak geciktiğimi söylüyor. Bakalım, zaman ne gösterecek... :)



O gecenin fotoğrafları için gene buraya

21 Şubat 2012

Herşeyin başlangıcı olan gün..

Hava harika, keyfimiz yerinde, 8. evlilik yıldönümümüzü kutlamak için Polonezköy Village Park-Matsu Spa'dayız. Süper bir gün geçirdik, bol içki, masaj, şömine başında harika bir yemek.. Herşey tamam ama bazı gerekli şeyleri almayı unutmuşuz yanımıza nasıl olduysa :)) Ama zaten çok da riskli bir gün değil nasılsa. Hem de birimiz 40, birimiz 45 yaşındayız. Bütün bunlar gözönüne alındığında, hamile kalma ihtimalim çok düşük. Gene de aramızda şöyle bir konuşma olduğunu söylemeliyim; 'Hayatımızdan çok memnunuz ve değiştirmek istemiyoruz, çocuk olayını tamamen aklımızdan çıkardık ama bütün bunlara ve bu kadar düşük olasılığa rağmen, olursa, bu çocuk yaşamayı hakkediyor! '





O günle ilgili daha fazla resim ve detay görmek istersen, buraya bakabilirsin.